Corona week 23-29

Wie ben ik

Hallo, 
Ik ben Noëmi pittery. Ik ben 21 jaar en woon in Wenduine. 
Voor sommige onder jullie zal dit niet naast de deur zijnWenduine bevind zich aan de kust en is een deelgemeente van De haan. Ik woon hier samen met mijn hondje Lou.Lou is een kleine maar actieve Pomeriaan.

Ik volg de richting maatschappelijk werk. Tijdens mijn vrije momenten ga ik graag gaan wandelen, shoppen en spreek ik af met vriendinnen.Tijdens het weekend werk ik in hotel/restaurant La Tempête.La Tempête betekend de storm. Dit is nu wel toepasselijk in deze tijden.Ik hoop jullie veel leesplezier te geven tijdens deze storm.



Corona

Toen de eerste keer Corona in het nieuws kwam wast dit niet iets waar ik mee bezig was. Dit is niet de eerste keer dat er een virus ergens in de wereld slachtoffers maakt dacht ik. Natuurlijk is het deze keer wel helemaal anders uitgedraaid. Tot voor kort ging mijn leven gewoon door. ik ging naar school en stage. in het weekend ging ik gewoon werken en na het werk iets gaan drinken met vriendinnen. Dit werd plots veranderd werken mocht niet meer. naar school gaan viel plots ook weg. Mijn stage ging wel nog even door. Er werden mails verzonden met zeer onduidelijke richtlijnen. Iedereen binnen het CAW Oostende had enorm veel vragen. Hoe moeten we dit aanpakken ? Hoe ernstig is dit ? Waarom worden er bij ons geen doeltreffende  maatregelen getroffen. Binnen het team wonen hebben de werknemers zelf besloten dat op huisbezoek gaan geen goed idee meer was. we belden onze cliënten op en deden onze gesprekken telefonisch. Onze cliënten aan hun lot overlaten wilden wij natuurlijk ook niet. We proberende zo veel mogelijk telefonisch te behandelen. Uiteindelijk kreeg ik in de ochtend een sms van mijn stagebegeleidster om te melden dat mijn stage even zou worden opgeschort. Hier begon mijn avontuur met corona.

mijn omgeving

De mensen die het dichtst bij mij staan lopen momenteel ook het meeste risico. Mijn mama is inspecteur bij de politie. het is dus logisch dat zij wel moet blijven werken. Mijn vriend is cipier in de gevangenis van brugge en ook hij moet naar zijn werk. Dit maakt mij wel ongerust. Op momenten zoals deze wil je het liefst je geliefden beschermen. Dit gaat momenteel niet. Dit is wel iets wat mij heel hard bezighoudt. Ik zit hier veilig in mijn huisje terwijl zij de wereld mee draaiend houden en zich iedere dag in contact moeten stellen met anderen. Ik ben dan ook meestal de eerste om te zeggen dat ze voorzichtig moeten zijn. 

Hoe ga ik hier mee om

Ik ben een persoon die zeer veel structuur nodig heeft. Voor mij is dit dus een kleine ramp. Mits ik niet meer thuis woon en er niemand achter mij kan zitten om dingen te doen. Heb ik  voor mezelf een paar dingen voorgenomen om te doen. Natuurlijk zitten hier ook een paar leuke dingen tussen.

  • Een weekplaner opmaken.
  • Gsm aan de kant leggen als ik voor school werk
  • Mijn boodschappen bestellen via collect & go
  • Iedere dag 30min bewegen
  • Gaan wandelen met de hond
  • In de avond Skypen met de vriendinnen/vriend
  • Naar het nieuws kijken

Ik hoop dat jullie mij een beetje hebben leren kennen. Ik sluit hier af met een iets luchtigere quote die wel past bij mijn vrijetijdsbesteding shoppen.







bronnen







Reacties

  1. Hey Noëmi, ik zie dat je al goed weg bent met het bloggen.
    Interessant om te lezen. Je bent goed bezig!
    Wij spreken elkaar zeker nog tijdens de groepschat,
    ik hou zeker je verhalen in het oog.

    Groetjess Rani

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Noëmi
    Op vlak van stage heb ik juist hetzelfde scenario meegemaakt! Inderdaad niet prettig en een onzekerheid omtrent ons schoolvlak! Hoe ik jou ken, kan ik zeker geloven dat je een zorgzame persoon bent en het beste wilt voor je geliefden! Leuk om je blog te lezen, ik kijk er naar uit om meer te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Noëmie,
    Blij je te leren kennen, alleen spijtig dat dit op deze manier moet gebeuren. Ik herken je wel vanuit de lessen, maar kon nog geen naam op je gezicht plakken, nu dus wel.
    Het zijn onzekere tijden en het is vervelend dat ons leven plots helemaal op z'n kop staat. Super jammer dat je stage moest stoppen! Dat machteloos gevoel om je geliefden te beschermen herken ik maar al te goed, mijn mama is thuisverpleegster en werkt ook door. Maar we moeten blijven geloven dat alles goed komt. Ook superleuk dat je een lijstje zet met de dingen die je doet.

    Groetjes Eva

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Noëmie,
    ik ken je al van een groepswerk die we samen hebben, maar leuk om eens wat meer over je te lezen!
    Ik snap dat je een lijstje gemaakt hebt, ik moet mezelf ook elke dag dingen opleggen. Zoals eens sporten, met de hond wandelen,....

    groetjes Jana

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten